Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
Sidanta, kun piedoj tretantaj velkan rozon, plu velkas oldulino, en sia hejmo strata; fundsulkaj faltoj montras multjaran vivokrozon en vango, kies ploron nur finos mort' kompata. Ŝiaj okuloj lacaj atendas rid-almozon, dum ian sekan panon akceptas man' malsata; kiel maturaj pomoj, pendserĉas grundripozon la plumbosakaj mamoj, sub vesto grandformata. Ruino jam sensenta kaj teda de la vivo! Se tamen geamantoj, kaŝitaj por lascivo en ombra parkangulo, sin kisas amebrie, la oldulin' ektremas; kuntiras siajn manojn kaj sentas sub la karno pasintajn uraganojn, ĉar iam, jes! ŝi vivis kaj amis konvulsie! |
