Enkomputiligis Don HARLOW |
Jam kuris dek, kaj cent, kaj mil jarcentoj, galopis en estinton; sur la roko, katenas Prometeon la provoko: la homon garni per la fajraj sentoj. Al eterneco ŝanĝas sin momentoj; la tutan mondon de la alta loko li sekvas jam, epoko post epoko, kun ĝiaj oftaj sangaj akcidentoj. Kaj li meditas. La katenoj pezas. Ruinas lia hom'. Li petas morton, ne tial nur, ke lin doloro lezas. . Li malesperas tial, ke -- fatalo! la hom' kontrasta amas la eskorton de larmo, krimo, sango kaj batalo ... |