Enkomputiligis Don HARLOW |
Mi lacas. Okuloj miaj fermas sin kaj vane atendas venon de virin' sufiĉe kompata por kompreni min. Versoj elfalas el maniko, sed, ve, malsanas la umbiliko kaj malgraŭ ĉio la matematiko ne estas sen artifiko. Kaj finfine ĉio estas nur vento sonanta mandoline. Sen tento kaj sen buŝo loganta karmine mi ne volas vivi en tiu ĉi mondo teda ruine. |