Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
La dolĉo de la momento aperis al ni, fea, ŝvebeca, nekaptebla kiel ombro de ombro.
Kiel ombro de ombro mildas la sonĝo en niaj koroj. Kiel odoro de nevidebla floro. Kiel lunolumo sur fermitaj okuloj.
Kaj ni estas ne plu la samaj. Ni sonĝis nin for, detruis nian materion, nuligis niajn distingojn de noblo kaj malnoblo, kulpo kaj senkulpo, scio kaj nescio.
Ni estas sonĝaj en la realo, realaj en la sonĝo; detruitaj kaj renaskitaj en la sama tempo. Kaj la vortoj ne plu estas vortoj, la tero ne tero, nek la ĉielo, ĉielo.
