Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
Hamleto:
|
Ĉu esti aŭ ne esti: jen demando Kiu plej gravas: ĉu pli noble estas Suferi en l' anim' la kuglojn, sagojn De l' violenta sorto, aŭ preninte armilojn kontraŭ maro da mizero, Rezisti por ĝin fini? Morti, dormi: Jen ĉio; kredi, ke per dorm' ni finas La kor-doloron kaj la mil afliktojn, Heredon de la karn'; jen sort-plenum' Eĉ pie dezirinda. Morti, dormi; Dormi: sed eble sonĝi: aĥ, jen baro: Ĉar kiaj sonĝoj ĝenos morto-dormon Post liberiĝ' el ĉi tumulta korpo -- Tio dubigas nin. Jen penso, kiu Igas nin vivi longe sub aflikto. Kiu elportus mokojn kaj vipadon De l' Tempo, la maljuston de tirano, Ofendojn de l' fieraj, dolor-spasmojn De amo forpuŝita, atendadon Por juĝ-decid', insultan arogemon De funkciuloj, kaj la malestimon De senindul' por virto pacienca, Se mem de l' viv' li povus sin kvitigi Per ponard-frapo; kiu elportus ŝarĝon De teda vivo, ŝvite kaj ĝemante, Sen ke la tim' pri io post la mort', Mistera land', el kies lim' revenas Neniu vojaĝant', al ni konfuzas La volon, kaj emigas nin prefere Elporti la afliktojn suferatajn, Ol fuĝi al aliaj nespertitaj? Tiel nin malbravigas funda penso, Kaj tiel la melankoli' paligas Malsane la naturan vang-koloron De l' decidem', kaj pro ĉi konsidero, Altcelaj entreprenoj devojiĝas Kaj perdas la agemon... |
III, 1.
