![]() |
Enkomputiligis Don HARLOW |
I |
---|
Nu, ajna lok' -- ekzemple ĉi gazono, Kie falĉile, serpe li batalas Kun herbo kaj haltigas kreskan febron, Vulkana por alia, por mi morta; Humilas la fantom', la hom' subbrulas. Nu, ajna tempo -- ĉi aŭtuna tago, Dum falas frukt', forflugoj vundas grate, Kaj mi, kiun dum juno la sezono Tentis al oceanaj vastoj, levas Putrantan pomon de sur herb' kliniĝe. De ĉiu nun' fadeno retrovojas Sezonojn perfidemajn, marojn glutajn Sprosoj nek folifal' ĝin kovras, ondoj Ne rompas ĝin -- savŝnuron mian gvidan, Kiu savgvidis lin el labirinto. Do mi, kunvivanttn' de menso fora, Smerald' en verda tempdezert' perdite, Forĵetitino sur insul' tutspaca -- Por sekvi, trovi, fuĝi, ŝnur-en-mane Fortordas min sur la paseo ŝvela. |
II |
Nu, ajna ĝoj' -- faden' kondukas ĉiam Al jena nun', silento, neĝ' kapturno; Lia vizaĝ' glacia; ino kiu Ne plendas, nur pro tim' ke vort' reeĥa Lavangon eble ĉirkaŭ ŝin rulegos. Nu, ajna ĝoj' estinta -- jen ĝi resfas, Ne rehavebla, neŝanĝita, frida Kiel rideto morta, sub kruela Glacirivero, kiu niajn kisojn, ŝafidojn kaj foliojn, fiks-inundis. Tomb' travidebla de la ĝojoj vaksaj! Vivŝajna morto sub glacimembrano! Glacia amvizaĝ', en kiu sola Mia trezor' ŝlositas sen ŝlosilo! Ĉu eĉ ne kuni vian sort-obskuron? Ĉu riski ĵeti la paseon fajren, Per kri' brulanta rompi la silenton, La neĝon inertigan, falorevon? Hieraŭ nokte ŝajnis, ke ĉelite Li diras: "Vek'! Vi sonĝis. Jen mi estas!" |
III |
Ajna dolor' -- la vermo ĉe la nervo, Vortoj borantaj gute la kranion, Perdito sur insul' ŝaŭmtorturata, Figuroj stumblaj de eklipso mensa -- Mi spertis ĉiujn dum forputris amo. Ĉiu dolor', revekas amon velkan. Revivas mi per ili, am-infanoj: Al la senkulpa kruelem' sopiras. Se larmoj povas koron reflosigi, Suspiroj ĝin efiki, mi funebros. Ĝojantan nervon, noktan babiladon, Vojaĝon al florĉeno da insuloj, La dancon de rutin' -- se mi atingus Denove per ĉi dolor-labirinto, Pri ĝi mi ĝojus, por atingi ilin. Ve, apud pala esperbordo sinkas La ŝipo, kiun niaj manoj lanĉis, Tro disstreĉante miajn kortendenojn. Kiam rompiĝos ili? Ĉu mi povos Sur signalmont' mansigni adiaŭon! |