Enkomputiligis Don HARLOW |
Vi, edzino, estas mia vivo, vi la ĉiutaga voj' irata laŭ deklivo de la efektivo: ĉe abismoj, kie mort' malsata levas grandan faŭkon, pralacerto, kaj okulojn, kies fundoj mankas; antaŭ la anguloj de malcerto; kie kaŭraj timarbaroj flankas -- ĉie vi ĉeestas, kaj la fino ie trovos min ĉe via sino. |
18-5-1959