Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
Pri elĉerpiĝ' pensante de mia lumofonto, Jam antaŭ meza vivo, en vasta mond' obskura, Kaj pri l' mort-pun' por kaŝo de la talento nura Loĝanta min senfrukta, kvankam anim-volonto Mian Kreinton servus, kaj por la vera konto Kalkulojn al Li donus, ke blam' ne estu dura, "Ĉu Dio tag-laboron volas sen lum' natura," Demandas mi malsaĝe; tuj venas la respondo De l' Pacienc' al plendo: Neniam Di' bezonas Siajn donacojn proprajn, nek homajn. Por la mastro, Kiuj trankvile restas sub jug', plej bone faras. Li reĝe pompas. Miloj, se Lia vol' ordonas, Vojaĝas Oceanon kaj Landon sen prokrasto: Lin ankaŭ tiuj servas, kiuj atende staras. |
