Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
De pilgrimant' bastonon en silent' angulen metis mi kaj kun tenero rigardas mi al akvoj, herboj, arboj, al la vizaĝo de patrujo mia en foro sopirita. Ŝajnas al mi, ke rosas la okulo, ĉar la sento, ke jam proksimas horo de foriro por ĉiam, el la land' karega, en mi aŭdiĝas kiel tono fora de sonorilo, kiu en nebulo vespere sonas. Mi foriros tien, al kie ĉiuj antaŭ mi foriris ― kaj plu arbaroj revos en sun-lumo kaj akvoj dormos en stel-blanka brilo. |
