Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
Sur monto kruda kabanaĉo kaŭras skuita jam de mil muĝantaj ŝtormoj dum longaj jaroj for de homa loĝo, kraniaspekta: grotas la fenestroj simile okulkavojn, dentonude rikanas monden ventmordita pordo. Silente post la ventfajlita pordo fantoma nigro kuntiriĝe kaŭras dum la taglumo videbligas nude l' internan ejon, kiun skrapis ŝtormoj libere fajfegintaj tra l' fenestroj antaŭe kiuj montris pri homloĝo. Ne plu kabanon vivopulsa loĝo okupas vigle post pentrita pordo, kandeloj malaperis el fenestroj, la kato antaŭ fajro ne plu kaŭras, rifuzas ŝirmon kontraŭ frapaj ŝtormoj kaduka domo, impresanta nude. Mi tremas, ĉar mi jam staranta nude nun estas antaŭ l' ejo de praloĝo dum min trapikas la kruelaj ŝtormoj, Mi vidas time, kiel antaŭ pordo spirito mia en teruro kaŭras dum ekrikanas en malic' fenestroj. Timante mi rigardas tra l' fenestroj en la internon senornaman nude, enrampas pene, en angul' ekkaŭras. Denove ekokupis homa loĝo kabanon forlasitan, -- ekster pordo daŭrigas sian furiozon ŝtormoj. Tra nokta sovaĝej' blovegas ŝtormoj, reziston ne plu faras la fenestroj nek de l' kabano la kaduka pordo. La vintro senindulga dentonude kolere grincas pro la nova loĝo de mi tremanta, kiu kaŝe kaŭras. Dum muĝas ŝtormoj mi inerte kaŭras en nude vaka lok', sen kuna loĝo, post difektitaj pordo kaj fenestroj. |
