Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
Havamal (Paroloj de l' Altulo, t. e. Odin) estas komuna nomo de kelkaj poemaj kaj poemeroj, entute 164 strcfoj, de diversaj aŭtoroj en la antikva tempo. La enhavo plejparte transdonas sciindaĵojn kal saĝajn konsilojn kaj klare respegulas la pensmanierojn kaj vivopiniojn de la plej bone kulturaj homoj en Norvegujo kaj Islando en la antaŭkristana periodo.
|
Enrigardu antaŭ ol eniri, zorge kaj atente. Ĉar oni ne scias ĉu malamikoj sidas sur la benkoj. Saĝon bezonas multvojaĝanto. Facilas hejme ĉio. Ridindiĝas nesciulo sidanta kun saĝulo. Silenta kaj atenta estu viro kaj brava en batalo. Ĝoja kaj gaja li ankaŭ estu ĝis la fina morto. Scias brutaro kiam hejmeniri, kaj el paŝtejo iras. Sed malsaĝulo scias neniam finon de manĝado. Multajn vortojn sensencajn diras neniam-silentanto. Langorapida sen haltigo deca oftigas malbonon. Havi farmejon kvankam malgrandan viron mastrigas. Kaprino kaj ĉambro malriĉe tegita superas almozpeton. Varmon bezonas enirinto kun genuo frosta. Manĝon kaj veston bezonas viro transirinta monton. La atenta gasto, veninta al manĝo, atentas kaj silentas, aŭskultas orele, rigardas okule, jen konduto saĝula. Viro malsaĝa kredas sin vivi batalon evitante. Sed ne indulgas lin maljuneco, kvankam lancoj indulgas. Viro malsaĝa maldormas dum nokto kaj ĉion cerbumas. Tial lacas li en mateno. Samas kiel antaŭe. Malrekta vojo al malamik' kondukas, kvankam ĉefvojo. Sed al amiko, kvankam ekstervoja, rektvojo kondukas. Havi farmejon kvankam malgrandan viron mastrigas. Sangas ties koro kiu devas peti manĝon por ĉiu fojo. Akvon bezonas veninto al manĝo, viŝtukon kaj bonvenon, amikan konduton, parolon kaj aŭskulton, se haveblas tio. Ne tiel bonas kiel dirate vino al viroj. De menso perdas kun plia drinkado viro kontrolon. Manĝegulo ne tenante prudenton manĝas sin al morto. Ridigas saĝulojn manĝegemo de viro malsaĝa. Viro malsaĝa kredas ĉiujn ridantojn amikoj. Li ne komprenas mokajn parolojn, sidanta kun saĝuloj. Indas foriri, gasto ne restu, samloke ĉiam. Plaĉulo tedas sidanta tro longe sur alies benkoj. Al amiko oni estu amiko, donacu pro donaco. Ridon je rido viroj transdonu, sed falson je mensogo. Doni multon ne ĉiam nepras por rikolti laŭdon. Per pano duona kaj kruĉo neplena akiris mi amikon. Saĝon serĉu ĉiuj viroj ĝi neniam troas. Sorton sian neniu pripensu, senzorgas do la menso. Saĝon serĉu ĉiuj viroj ĝi neniam troas. Pleje ĝuas vivon viroj sciantaj multon. Brutaro mortas mortas parencoj, ankaŭ vi mortas. Sed bona fam' al akirinto mortas neniam. |
