Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
Iam estos mi skelet' sensuka, senigita de ĉi karna vesto, kun aspekto osta sen distingo, kiel milionoj da skeletoj kiuj ĝojis sur la tera mondo, ĝis ilia tempo ennoktiĝis. Ne plu mi flaros, palpos molan grundon, vidos koloraĵojn, akvon aŭdos, gustumos fruktojn plenajn je somero aŭ ajnon faros. Ĉu tiam min konsolos la nova, pura formo de ekzisto esti miaj vortoj brile nigraj, sen laco, velko, putro aŭ pereo, se korojn ili povos fekundigi -- spacojn, tempolimojn transsaltante -- sed ne posedos ian etan povon ŝanĝi la rigidan pozicion en kiun, foje, mi kuŝigis ilin, aŭ rampi el la ĉerko de l' poemoj? |
