Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
Ĵus mortinta hungara granda poeto (1879-1957).
|
Alvenis Loci, fil' trijara kun ventmordita ruĝa vango la urson ĵetis li, kaj laŭdis la mondon lia eta lango, ke fumas nazo de l' ĉevalo, ne falis li de la glitilo. Genuojn miajn eksurrampas por elrigardi mia filo. Ho, kial li reveni devis? Avide brilas la okuloj vidante kiel ekdancigas libelojn neĝajn ventoluloj. Babilas li, mi sentas kiel koreto pulsas sub la mano, mi pensas pri kapreolido, arbaro, lupo, uragano, milito, plago, de fendmanko, pri ĉio, kion mi sur stratoj mem vidis ĵus veninta hejmen. Pri ĉiuj krudaj sortobatoj, pri ĉiu vundo de la mondo, pripensi eĉ pli ol malbone, ĉar kion ni esprimi povas, nin igas ĝemi angortone. -- Ho, Paĉjo, kiel bela vintro! La knab' raviĝas kun aplaŭdo. Ho estus bone al li kredi, Al ĉi senscia ĝojo, laŭdo. |
