Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
A. Housman estis perfekta virtuozo de la versarto. Iom melankolia, amara, ĉiam plentrafa. Liaj naturbildoj estas elstaraj.
|
Ne diru -- ne necesas -- kiajn Ariojn la sorĉulin' Sonigas sub krataga neĝo Aŭ post septembro-fin'; Mi konas ŝiajn emojn ĉiujn: Ni longe konis nin. El pin', ĉe lacaj akvoj falas Konus' al rusttapiŝ'; Kukol' izola, pro nenio Vokadas ĝis noktiĝ'; Kaj en aŭtun' klemato distras Korojn sen ĝojoriĉ'. Sub orobril' ŝanĝiĝa ŝvelas Semplena kampomar'. Staradas sub rikoltolunoj La vicoj de l' garbar'; Aŭ venton jam folimakulas En ŝtormoj fagarbar'. Posedu, kiel mi dum tempo, Eksregnon mian ĉi, Trans kies ulmaj landoj ondis La brila vojlini', Kaj kies ombraj arbkolonoj Murmuris nur al mi. Natur' sen kor' kaj sen kompreno Eĉ ne scivolos, se Piedoj fremdaj peke iros La vojon en l' are'. Nek scios, en matenaj rosoj, Ĉu miaj aŭ ĉu ne. |
