Enkomputiligis Don HARLOW |
Muta la nokt', la stratoj ne bruas, ĉi domon loĝis iam la trezor'. Tutsame, jen la dom' situas, sed ŝi -- el la urb' delonge jam for. Kaj, krom mi, jen, homo rigardas rigide, mantorde pro la doloro nun. Kaj froste tremas mi, lin ekvide, mian propran figuron montras la lun'! Ho, duoblulo, vi pala kunulo, pro kio do similas vi la amon, sub kies torturo mi noktojn ĝemis tie ĉi. |