|
De kor' akceptu kore ĉi robajan Kolekton, iom galan, iom gajan, Amik', en "intelekta simbiozo", Waringhien, drogman' de Omar Kajjam! |
|
La kalendar' surtabla al mi diras: "La tagoj unu post alia iras, Kaj ĉiutage vi deŝiras tagon, Ĝis fine unu tago vin deŝiras." |
|
Per frostpikil' nin pelas Januaro Rapidi sur la glita trotuaro Al hejmo, kie sonĝas la fenestroj Floretojn blankajn, brilajn de muaro. Kasparo, Baltazaro, Melĥioro Pilgrimis puranime por adoro, Sed ve! la Stelon kaj la Vojon perdis, Nun staras kun la mirho, nard' kaj oro. Ho Sun', returne de la Kaprikorno, Rapidu, premas min la frosta morno, Rapidu, rekonvertu la adeptojn El la hereza kulto de la forno! Dum Vintro sur la branĉoj de l' aleo Prujnreton teksas, morna araneo, Oranĝo, vi elsorĉas la aroman Lazuron de la Mediteraneo! Frostintaj longaj flakoj min inviti Ne ĉesas sur glacio glata gliti: "Nu, startu brave! Tiel bele estas La aĝon spiti, kaj la ostojn spliti!" Tiran' reganta per nebul' kaj gelo, Nur furiozu! Vana la kruelo. Degelos gard' poltrona: la neĝhomoj, Kaj vin ne savos de l' printemp-ribelo. Mi vade vagas tra nebula denso. Ĉu estas vero aŭ nur tromp' de senso, Ke min en juna pompo preterŝvebis Anĝelo inter nuboj el incenso? Danc', kanto, ŝercoj sparkaj kiel tindro. Princ' Karnavalo ĵetas el cilindro Konfetojn al la homamas' jubila. Kaj morgaŭ -- nur ĉifonoj, ruboj, cindro. Ankoraŭ froston blovas la trumpeto De l' vento, sed la Vintron malkvieto De tim' ekregas: jen, impertinente Tra l' neĝo boris sin la galanteto. Ĉip, ĉir, ĉip, ĉir, ĉip, ĉir -- senĉese laŭtas. De l' tegmentradn' falante plaĉe plaŭdas La gajaj gutoj... El degelmuziko Jam la hirundan ĉirpon mi elaŭdas. Fendiĝis la enua nubkovrilo Kaj sub la varma varto de l' sunbrilo En la animo vintrolaca ŝvelas La saŭmo de la Marta maltrankvilo. El la rivero por moment' emerĝas Arĝenta perĉo, kiu certe serĉas La dolĉon de l' printempo: sur la ondojn La ora sun' mielon puran verŝas. Stratbubo Vent' kun fajfa kapriolo Galopas, haltas nur ĉe kariolo, Kaj huŝ! plu kuras kun odoro dolĉa, Ŝtelita de vendisto en violo. Ho Marto, kiel vi tra l' vejnoj pulsas! Pro vi eĉ la maljuna kor' ekskursas Al vojoj de la vivplezur'. La mondon Por amo kaj ribelo vi impulsas. Senbride kuras freŝa rivereto. "Ho restu!" flustras floroj kun koketo, Sed tiu bubo saltas plu senbride, Neretenebla per amloga reto. Engravurita koro, ama kverko De juna paro, flavas sur la kverko. La arb' ilian amon ombris foje, Por la pranepo estos eble ĉerko. En blu' alaŭdo kantas kun delico. Nubet' subita ĝin kun ŝercmalico Alŝprucas, oj! Sed baldaŭ la kantiston Karesas ree bril'. April-kaprico. Hirundo! Eĉ hirundoj! Ho, salutojn! Plezure vidi viajn fulmajn flugojn. Kun ĉarma ĉirp' alportas vi someron Kaj kun ĝi por knabinoj la lentugojn. El krispa greg' de nuboj el arĝento Ekduŝas dense pluvoj el arĝento. La sun' ridetas dume al la flakoj, Kaj ili brilas -- ruboj el arĝento. Li venas, venas! Homamasoj svarmaj Palmbranĉojn sternas kun glorigoj psalmaj. Kvin tagoj pasas, kaj azen' senmastra Paŝtiĝas sur sternitaj frondoj palmaj. Jubilas ĥor': la Morton venkis Pasko! Inundas la animojn la lumfasko De l' Revigiĝo. El la lumo ridas La Morto, kiel el sub ora masko. Georga tago, brilu per sunrido! Georga tago, venku super frido! Ni vee vokas vin, ho venu varme! Jen kiel frostotremas la kaprido. La akacioj blankas en florado. Se vi enspiros, olda kamarado, Ĉi florparfumon per maljunaj pulmoj, Vi sentos ja la sencon de saŭdado. Ho Majo, sorĉa Maj', sub via ĉarmo La larmo iĝas dolĉa ĝojolarmo. Memoroj svarme en la koro hantas, Fantomoj, jes, sed kia brila svarmo! Flagranta ruĝ' de vivo kaj de vero, Lazur' de revoj, verdo de espero -- Kolorebrie la homaro sonĝas La sonĝon de eterna primavero. Aŭskultu bone: la konvaloj per la Sonoriletoj de l' floraro perla Kun fee fajna tinto akompanas La trilfontanon de l' orkestro merla. El lila floropompo de siringoj Ondas parfum' en ventlulataj ringoj. Ĝin enspirante oni ebriiĝas Kaj ekdeziras ajfi kiel fringoj. Okazis foje -- Kunfandiĝis ĝoje Per fajrolangoj ĉies kor' aloje. Okazis foje -- kunfandiĝis ĝoje Kaj flustras homa rev': okazos foje... En nokta bosko sonas kantsignalo: Pri l' amo trubaduras najtingalo. Ho ve, ne eble trovi jam komparon Ne eluzitan pri ĉi madrigalo! La ruĝa roz' en plena peza pompo Koketas kaj min tentas por derompo. Ne, kara! ĉar mi sangos, kaj vi velkos. Ni gardu nin de reciproka trompo. Matene la koncerto merla, turda Sonoras ege. Oni iĝas surda! Ej, birdoj, bone, ĝoju je l' printempo, Sed tia bruo estas jam absurda. Ho blua-verda vibro de Junio, Sub via sorĉo kuŝas mi kun io Mistera, dolĉa, tima en la koro, Simila al torpor' de agonio. En la ĝardeno, inter bunta belo, De florparfum' ebrias la abelo. Ho, flugi kun ĝi por mielon ŝteli Ŝvebante per flugiloj de libelo! Kia kontrasto en la kampo grena, De papavetoj kaj cejanoj plena: La frenezume flagraj sopir-ruĝoj Kaj ĉielruboj de revad' serena! Lilioj, ho lilioj de l' ĝardeno! Ĉi arda blanko kaj ĉi frida spleno! Parfum' ilia estas tiel peza Kiel la am': balzamo kaj veneno. La Sankt-Johana kanto sonas zume, Transsaltas fajron la knabinoj dume, Atendas ilin ĉirkaŭpren' -- kaj Pukk La parojn benas patolpalpebrume. Hej, ruĝuleto kun sep punktoj nigraj, Fljugu de l' fingro per flugiloj viglaj, Flugu al iu el la kvar ventvojoj, Montru direkton al sopiroj tiklaj. Tra l' kampoj ardaj pura peza oro De blondaj spikoj ondas kun langvoro. Zizel' ekaŭdas tinti la falĉilojn, Rapidas preni predon el trezoro. Deklaracio de la Sendependo: "Pri viv', libero kaj feliĉpretendo Rajtas popolo, rajtas pri forpelo De registar' ĉe ties rajt-ofendo." Julio. Magnolio kaj lilio Odoras peze. En ĉi idilio Melankolie sidas surfolie Flugilrompita orfa papilio. |
Sendu demandojn kaj proponojn al
Don Harlow <donh@donh.best.vwh.net>