Enkomputiligis Don HARLOW
|
|
Enkomputiligis Don HARLOW |
|
Animo, fortu dum la noktmalvarm', kie al di' incenson vent' ne blovas, kie esperon kovras neĝa svarm', kaj koro varmon senti plu ne povas; animo, grandu kiel mut' de l' spac', la sola resto en la fina pac'. Animo, fortu dum nebula ir', kie enigmoj grizaj ĉe vi densas; velkanta infanar' en sunsopir' -- ĝian ploradon mi dolore sensas; animo, grandu en la prov' de l' tag', dormigas milda nokt' sen sonĝimag'. |
