Enkomputiligis Don HARLOW

La vagabondo kantas

de Julio BAGHY

Eldonita en Budapeŝto (1937)


Enhavtabelo


Antaŭparolo

Se sunon havas lia voj'
kaj sorto lin favoras,
la vagabondo pro la ĝoj'
per kanto oratoras.

Se ombron havas la kupol'
de lia firmamento,
li kantas, kantas por konsol'
kun korkaresa sento.

Se vergas lin la Di-sinjor'
kaj vivkolero muĝas,
kun siaj vundo kaj dolor'
al kantoj li rifuĝas.

Egale estas la motiv',
se ĝardenisto plantas ...
Dum krucportado en la viv'
la vagabondo kantas ...

Enhavtabelo

Mi estas gaja papilio
Volgo muĝas same kiel la Danub'
Ho, ruĝa rozo, bela floro
En palaco kaj en budo
Diris mi: vi min ne voku
En aŭtuno sur la kampo
Sur falinta foliaro
Tri Gracioj karaj
Mia kara, mi memoras
Via ĉarmo, knabineto
En la rigardo flirtas mir'
Flugos for la revo
Mi kisis cent knabinojn
Knabina kor'
Se en am' mi estas vulpo
Provizis min la bona Di'
Infaneto en lulil'
La vespera vento blovas
La estono kaj hungaro
Hej, knabino bluokula
En ĉarma rond' knabina
Interesa estas la kutimo
Tajlorinon amis mi
Sanktulinon mi ne vidas
En lum' mortanta sur la mara bordo
Florojn vi deziris
Ho, Ĉarmulin' infanmiena
Mi dankas vin, ho Disinjoro
Min riproĉas la knabinoj
Ŝiriĝis kord' de l' kora lir' hodiaŭ
Daŭgava muĝas
En la arbar' silentas la maten'
La amo estu ĉiam gaja
Iun tagon la sultano
Patrino, vi blankhara naskintin'
Vokas sonorilo
Kiam la nokto
Mi neniam volas esti
Milda, Milda, Milda
Nur akvon petis mi
Foje pri knabin' portreto
Kun vizo kaj valizo
Kokcinelo, kokcinelo
Collonga estas tera viv'
Nur migri, ĉiam migri, migri for
Tri reĝidoj de l' fabelo
Kiam la nokt' bruligas stelomeĉojn
Por kio vivas la poeto?
Pasas pavo
Mi kaj la nokto maja
Post himnoflugo la orgen' silentas
Eĉ sen groŝo
Mi havis nur sep jarojn
Radioj ludas sur la bordo ...
Koron tuŝis sorĉo de memor'
Dio havas supre mil kaj mil anĝelojn
Noktomeze en nigra denso
Entomba sento estas mia am'
Verda Stelo sur la brusto
Ĉar konas mi la vanan amon
Kavaliroj de l' Tutmonda Paco
Memoro pri l' Pariz-a Majo
Ne koleru, kara
Patra lingvo, patrolando
Ludas la cigano
Vinon, vinon!
Bono
Antaŭ idolo pagana
Silentas mi, sed vi ne Kredu
Filoj de Kaino kun la stigmo
Sopirfloron plantas
Per larmo videbla
Hej, infanoj, tuj al mi!
La ŝipo pasas kaj la mevoj
"Sur la kampo for de l' mondo"
De land' al land' mi flugas
Piedpinte paŝu sento
Se ridas luno gaja
Mortinta haveno ... Sur ĝia kajo
El sudo venis la sinjoro
Sur verda kamp' en suna brilo
Ekstere bruas ŝtormo ...
Ebenaĵo monotona
Denove sur la mar' ...
Nudpiede paŝas
Plugas, semas kamparan'
Infan' naiva de l' Sopiro
Hej, piedoj, lacaj du ĉevaloj
Mi batalis, sangis en la unua vico
Andreo Cseh, amiko, frato
Mateno, ho, maten'
En glas' kristala perlas vin'
Silentu, migra bardo
Nur pluvas ... Tage pluvas, nokte pluvas ...
Por mi vi estas la plej bela
Vi, danoj, estas bravaj, ĉarmaj
Ĉe vojkomenco sur la mar' de l' Vivo
Nederlando: mil kanaloj
Nokto de Majo rozon promesis
Ne timu la amon, ĉar Dio ĝin donas
Onde onda ringo, ringe ringa ondo
Sub kristnaska abio


Se arlekenon en aren'
la ŝerco, moko tedas,
li klinas sin kun laca ĝem'
kaj forpermeson petas.

Se arlekeno de la Di',
la vagabondo ludas,
post fino de la komedi'
humile li ekmutas.

Li kaŝas sin, ne kantas plu
kaj rompas sian liron;
por kanti en la monda bru'
ne havas li inspiron.

Kaj "bis"-on por la kant', reven'
neniam li aspiras ...
Publiko de la mondaren',
la vagabond' – foriras.